ปี 2018 เป็นวันครบรอบ 40 ปีของภาพยนตร์ซูเปอร์แมนเรื่องแรก คริสโตเฟอร์ รีฟ รับบทเป็นซูเปอร์แมน ต่อสู้กับศัตรูและปราบวายร้ายในการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยแอ็คชั่นระหว่างความดีและความชั่ว สี่ทศวรรษต่อมา ซูเปอร์แมนยังคงแสดงในภาพยนตร์ แต่มักจะไม่โดดเดี่ยว ตอนนี้เขาแสดงประกบแบทแมน วันเดอร์วูแมน เดอะแฟลช อควาแมน และฮีโร่คนอื่นๆ สำหรับแฟน ๆ ของ DC Comics การรวมตัวกันของรายการโปรดในวัยเด็กเป็นเรื่องน่ายินดี
ดังที่ออสการ์ ไวลด์เคยกล่าวไว้ว่า ชีวิตมักจะเลียนแบบงานศิลปะ
ย้อนกลับไปเมื่อภาพยนตร์เรื่อง Superman ภาคแรกออกฉายการเติบโตของผลิตภาพปัจจัยรวมต่อปีโดยเฉลี่ยในกลุ่มประเทศเศรษฐกิจที่พัฒนาแล้วนั้นเกือบ 10 เท่าเมื่อเทียบกับในปี 2559
การเติบโตของค่าจ้างที่แท้จริงนั้นใกล้เคียงกับศูนย์ในช่วงสองปีที่ผ่านมาซึ่งสอดคล้องกับการเติบโตของผลิตภาพเกือบเป็นศูนย์ แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นคือเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว 25 ปีที่ผ่านมาได้เห็นความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีที่ไม่ธรรมดา
เราควรจะมีประสิทธิผลมากขึ้น
ผู้คนกว่า 3.5 พันล้านคนสามารถเข้าถึงอินเทอร์เน็ตพลังการประมวลผลของคอมพิวเตอร์พุ่งสูงขึ้น และตอนนี้เรามีสมาร์ทโฟนซึ่งมีอุปกรณ์เกือบทุกอย่างอยู่ในนั้น รวมถึงโรงงานและคลังสินค้าที่ทำงานอัตโนมัติในแบบที่ครั้งหนึ่งเคยฝันถึง
เศรษฐกิจแบ่งปันสัญญาว่าจะปลดล็อกศักยภาพของรถยนต์ที่ไม่ได้ใช้งานของเรา จักรยานที่ไม่ได้ใช้ ห้องและบ้านที่ว่างเปล่าของเรา ประวัติศาสตร์การสะสมความรู้ของมนุษย์อยู่ที่ปลายนิ้วของเรา
Robert Solow นักเศรษฐศาสตร์ชาวสหรัฐฯ เคยกล่าวไว้อย่างมีชื่อเสียงว่า “คุณสามารถเห็นอายุของคอมพิวเตอร์ได้ทุกหนทุกแห่ง ยกเว้นในสถิติการผลิต”
นักเศรษฐศาสตร์ได้หยิบยกคำอธิบายที่หลากหลายสำหรับความขัดแย้งนี้ แต่มีข้อตกลงเพียงเล็กน้อย
บางคน เช่น วิลเลียม นอร์ดเฮาส์ ผู้ได้รับรางวัลโนเบลปี 2018 ชี้ไปที่ข้อมูลในอดีตที่แสดงให้เห็นความล่าช้าที่ยาวนานระหว่างความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีและการเพิ่มผลิตภาพ
สำหรับพวกเขาแล้ว ผลผลิตที่เพิ่มขึ้น อย่างรวดเร็วนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม
10 ปีข้างหน้าตามการประมาณการบางอย่าง คนอื่นๆ ให้เหตุผลว่าการปรับปรุงผลิตภาพจากเทคโนโลยีถูกเบียดบังจากปัจจัยอื่นๆ เช่น ผลพวงของวิกฤตการเงินโลกอุปสงค์และการลงทุนที่อ่อนแอการค้าที่ชะลอตัว การเติบโตในห่วงโซ่มูลค่าโลกหยุดชะงักประชากรสูงอายุการลงทุนด้านการศึกษาที่ลด ลง ผลกระทบของระบบอัตโนมัติตามความต้องการและความไม่เท่าเทียมกันการแข่งขันที่อ่อนแอลงและลดพลวัตทางธุรกิจ
Marc Melitz จาก Harvard แนะนำว่าคำอธิบายสำหรับความขัดแย้งอาจอยู่ที่ระดับบริษัท
การเติบโตของผลผลิตอาจซ่อนอยู่
ในขณะที่บางบริษัทมีประสิทธิผลสูง ผลกระทบของพวกเขาถูกชดเชยด้วยบริษัทที่ล้าหลัง OECD พบว่า “บริษัทชายแดน” มีการเติบโตด้านผลิตภาพอย่างต่อเนื่องถึงหกเท่าของบริษัทล้าหลังซึ่งลากค่าเฉลี่ยลงมา
คุณลักษณะบางประการนี้มาจากความแพร่หลายที่เพิ่มขึ้นของ “ บริษัทผีดิบ ” – บริษัทที่ไม่ก่อผลยังคงมีชีวิตอยู่ได้ด้วยเงินราคาถูก อัตราดอกเบี้ยต่ำ และนักลงทุนที่กระวนกระวายใจ
เป็นไปได้ที่จะเห็นสิ่งนี้ในระดับอุตสาหกรรม John Fernald จาก Federal Reserve Bank of San Francisco พบว่าผลผลิตที่ได้รับจากเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารกระจุกตัวอยู่ในอุตสาหกรรมเฉพาะ ผลประโยชน์ที่ได้รับหักล้างจากอุตสาหกรรมที่ล้มเหลวในการนำเทคโนโลยีใหม่ๆ มาใช้
อย่างไรก็ตาม Robert Gordon จาก Northwestern University ไม่เห็นความขัดแย้งเลย
หรือเทคโนโลยีอาจรั้งมันไว้
เขากล่าวว่า เท่าที่เราอาจจะชอบพวกเขา ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมานั้นเทียบไม่ได้กับความก้าวหน้าครั้งใหญ่จริงๆ ระหว่างปี 1870 ถึง 1970 เช่น ไฟฟ้าและรถยนต์
คนอื่นๆ มองโลกในแง่ร้ายน้อยกว่าแต่ก็ยังสรุปได้ว่าเมื่อบริษัทนำเทคโนโลยีใหม่ๆ มาใช้มากขึ้นเรื่อยๆ ผลตอบแทนพิเศษจากการลงทุนพิเศษเหล่านั้นก็จะยิ่งลดลง
แม่นยำยิ่งขึ้น มันคือกลไกการทำงานที่ดีที่ช่วยให้เราสามารถปรับสิ่งต่างๆ เช่น อัตราแลกเปลี่ยน อัตราดอกเบี้ย การใช้จ่ายของรัฐบาล และการตั้งค่าอุตสาหกรรม
โดยรวมแล้วเรามีกลไกเหล่านี้ เรายังต้องการกฎหมายที่เข้มแข็งที่ส่งเสริมการแข่งขัน ซึ่งจะช่วยให้บริษัทใหม่หรือบริษัทที่มีประสิทธิผลสามารถเข้ามาแทนที่บริษัทเก่าที่เติบโตจนเคยชินกับส่วนแบ่งการตลาดขนาดใหญ่
หากเรากลายเป็นจุดสูงสุดของการเพิ่มผลิตภาพใหม่ เศรษฐกิจที่ยืดหยุ่นและแข่งขันได้จะช่วยให้เราสามารถกระจายผลประโยชน์ได้อย่างรวดเร็ว
ปล่อยให้ บริษัท ที่ดีเติบโต บริษัท ที่ไม่ดีตายไป
หากเรากลับกลายเป็นว่ากำลังเดินไปสู่อนาคตของผลผลิตที่ต่ำ หรือหากผลผลิตที่ได้รับจากเทคโนโลยีใหม่เต็มไปด้วยผลกระทบอื่นๆ ความยืดหยุ่นก็สามารถช่วยได้เช่นกัน โดยเปลี่ยนเส้นทางทรัพยากรจากบริษัทที่ไม่มีประสิทธิภาพไปสู่บริษัทที่มีประสิทธิภาพมากกว่า
หากปรากฎว่าความขัดแย้งด้านประสิทธิภาพไม่ใช่ความขัดแย้งแต่อย่างใด แต่เป็นเพียงความล้มเหลวในการวัดผล ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่จะต้องให้ทุนสนับสนุนแก่องค์กรต่างๆ เช่น สำนักงานสถิติแห่งออสเตรเลียอย่างเหมาะสม
รัฐบาลใหม่จะต้องดูและบางส่วนก็ต้องรอ แต่จะต้องพร้อม
ดังที่นักเศรษฐศาสตร์ชาวอเมริกันPaul Krugman ได้ตั้งข้อสังเกตกับคนรุ่นก่อนเมื่อการเติบโตของผลิตภาพสูงกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันมาก “ผลผลิตไม่ใช่ทุกอย่าง แต่ในระยะยาว มันคือเกือบทุกอย่าง”
แนะนำ ufaslot888g
